Talasoterapia, czyli siły morza w służbie zdrowiu i urodzie
Na przestrzeni dziejów woda morska była wykorzystywana do różnych praktyk zdrowotnych i kosmetycznych w różnych kulturach i cywilizacjach. Oto kilka historycznych zastosowań wody morskiej dla zdrowia i urody:
- Talasoterapia: Talasoterapia to praktyka polegająca na wykorzystaniu wody morskiej, wodorostów i błota morskiego w celach terapeutycznych. Wzdłuż wybrzeży zaczęto zakładać ośrodki talasoterapii, których korzenie sięgają starożytnej Grecji. W tych miejscach można było zanurzyć się w kąpielach z wodą morską, okłady z wodorostów i poddać się masażom z wykorzystaniem wody morskiej i ekstraktów morskich. Uważa się, że talasoterapia poprawia krążenie, łagodzi napięcie mięśni i sprzyja relaksacji.
- Łaźnie morskie: W starożytnym Rzymie łaźnie publiczne często budowano w pobliżu morza, umożliwiając ludziom kąpanie się w wodzie morskiej ze względów higienicznych i zdrowotnych. Łaźnie rzymskie były ośrodkami społecznymi, w których ludzie gromadzili się, aby oczyścić swoje ciała i nawiązać kontakty towarzyskie. Wierzono, że kąpiele morskie mają właściwości oczyszczające i poprawiają samopoczucie fizyczne i psychiczne.
- Zabiegi spa ze słoną wodą: Woda słona była używana ze względu na swoje właściwości złuszczające i oczyszczające w zabiegach spa na przestrzeni dziejów. Uważa się, że peelingi i kąpiele słonowodne usuwają martwe komórki skóry, detoksykują organizm oraz poprawiają koloryt i teksturę skóry. Oprócz korzyści fizycznych, zabiegi spa ze słoną wodą są często uważane za relaksujące i orzeźwiające.
- Sól morska jako składnik upiększający: Sól morska była używana jako składnik upiększający w różnych kulturach od wieków. Uważa się, że ma właściwości złuszczające, oczyszczające i oczyszczające, które mogą pomóc poprawić wygląd skóry. Peelingi i kąpiele z solą morską służą do usuwania martwych komórek skóry, odblokowywania porów i wspomagania odnowy skóry. Sól morska jest również stosowana w produktach do pielęgnacji skóry, takich jak peelingi złuszczające, sole do kąpieli i maseczki do twarzy.
- Zabiegi kosmetyczne na bazie wodorostów: Wodorosty są stosowane w zabiegach kosmetycznych ze względu na ich właściwości bogate w składniki odżywcze. Uważa się, że wodorosty, bogate w witaminy, minerały i przeciwutleniacze, odżywiają skórę, poprawiają krążenie i wspomagają detoksykację. Okłady, maseczki i kąpiele z wodorostów służą do nawilżania skóry, zmniejszania stanów zapalnych i wspomagania relaksu. Produkty do pielęgnacji skóry na bazie wodorostów są również popularne ze względu na swoje właściwości nawilżające i przeciwstarzeniowe.
Ogólnie rzecz biorąc, historyczne zastosowania wody morskiej dla zdrowia i urody odzwierciedlają wiarę w lecznicze i odmładzające właściwości morza. Praktyki te są nadal popularne, a wiele nowoczesnych marek spa i produktów do pielęgnacji skóry włącza wodę morską i ekstrakty morskie do swoich zabiegów i produktów.
„Wszelkie życie pochodzi z morza”
Niezwykle interesujące zastosowania wewnętrzne wody morskiej opisane są m.in. przez medycynę ajurwedyjską – w postaci pitnej kuracji. Do dziś takie kuracje można odbyć nad Morzem Północnym i Bałtykiem w niemieckich kurortach, korzystając z butelkowanej głębinowej wody morskiej BIOMARIS.
W czasach nowożytnych kuracje z wody morskiej prowadzone były pod kierunkiem francuskiego badacza, przyrodnika i przemysłowca, a także bohatera wojennego, Rene Quintona. Jego wlewy z hiper- i izotonicznej wody morskiej, przeprowadzane w „morskich dyspensariach”, uratowały tysiące istnień w dobie epidemii m.in. tyfusu, który zbierał żniwo zwłaszcza wśród dzieci.
Opus magnum Quintona pt. „Eau De Mer, Milieu Organique” (w wolnym tłumaczeniu: Woda morska, środowisko organiczne) stawia mocną hipotezę o zdrowiu organizmów i homeostazie: gdy środowisko wewnętrzne (płyn pozakomórkowy) ma odpowiedni charakter, zgodny z ewolucyjnym, oceanicznym pochodzeniem życia, organizm ma szansę odzyskać dobry stan zdrowia. Jest to hipoteza konkurencyjna do pasteryzmu, gdzie uwzględnia się zewnętrzne czynniki chorobotwórcze (jak drobnoustroje), ale pomija naturalne siły obronne organizmu.
